Birdemetgül
ADMİN
Mesaj Sayısı : 1046
Points : 2741
Kayıt tarihi : 10/12/10
Yaş : 54
Nerden : İSTANBUL
 |  Konu: Biz Allah İcin Variz  Cuma Mart 04, 2011 5:32 am | |
| İnnâ lillâh ve innâ ileyhi râciûn.
Biz  için varız ve ’a dönüyoruz.
إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَيْهِ رَاجِعونَ
Vefâtın ’ın takdirinden başka gerçek nedeni olmaz Sâir nedenler neden değil; bahânelerdir Şâir ne güzel söylemiş: “Ölüm gelmiş cihâna, baş ağrısı bahâne”
Sabretmeliyiz size ve cümle çocuğu ölenlere sabr-ı cemîl ihsan eylesin Âmîn
Uhud savaşında Peygamber Efendimizin (asm) sevgili amcası Hazret-i Hamza (ra) şehit düşmüş, mübârek cesedi param parça edilmişti Öyle fecî ve acıklı bir manzara vardı ki, müşrikler Hazret-i Hamza’nın (ra) mübârek kulak, burun ve dudaklarını kesmişler, cesedini delik deşik etmişlerdi Cesedinde sağlam bir yer yoktu
Peygamber Efendimiz (asm) onun mübârek cesedi üzerinde durdu ve şöyle dedi:
“’ın rahmeti senin üzerine olsun Ben seni bileli beri sen akrabalık hukukunu hakkıyla gözeten, dâimâ iyilik yapan ve işi gücü hep iyilik olan bir kimse idin ’a yemin ederim ki, eğer senden sonra sağ kalanların sana olan üzüntüleri olmasaydı, seni yerden kaldırmayıp, böylece bırakacaktım Tâ ki, canavarların karnına, kuşların kursaklarına gireydin de, Cenâb-ı seni oralardan toplayarak dirilteydi!”
Peygamber Efendimiz (asm) o derece üzülmüştü ki, şöyle buyurdu:
“Vallahi, onlar nasıl seni bu duruma sokmuşlarsa, onlardan yetmiş kişinin ölüsünü senin durumuna sokmadıkça onlardan vazgeçmeyeceğim”
Bunun üzerine Cebrâil (as) geldi ve şu âyetleri indirdi:
“Cezâ verecekseniz, uğradığınız muâmelenin misliyle cezâ verin Eğer sabrederseniz, elbette sabır sahipleri için bu daha hayırlıdır Sabret Senin sabrın da ancak yardımıyladır Onlar için tasalanma Kurup durdukları tuzaklar yüzünden sıkıntıya da düşme”1
Bu âyetin inmesi üzerine Peygamber Efendimiz (asm) fikrinden vazgeçti ve yemininin kefâretini ödedi2
Sabır konusunda Asr-ı Saadet altın örneklerle doludur Ebû Talhâ’nın (ra) bir erkek çocuğu dünyaya gelmişti Çok sevimli bir yaşında hastalandı ve çok geçmeden öldü Ölürken Ebû Talhâ (ra) evde yoktu Akşam eve geldiğinde:
“Çocuk nasıl?” diye sordu Eşi Ümmü Süleym:
“Çocuk çok iyidir Sen de bugün geciktin Her halde acıkmışsındır Sana yemek koyayım Yemekten sonra çocuğu görürsün” dedi
Ümmü Süleym yemek getirdikten sonra:
“Ey Ebû Talha! Eğer bir kimsenin yanında başkasına ait bir emanet bulunursa ve emânet sahibi emânetini geri almak isterse, o kimsenin bundan alınıp gücenmeye, kızmaya ve üzülmeye hakkı var mıdır?” dedi
Ebû Talha (ra):
“Hayır!” dedi Eşi:
“Senin oğlun bizde bulunan ’ın bir emâneti idi emânetini geri aldı” dedi Ebû Talha (ra):
“Çocuk şimdi nerede?” dedi Eşi:
“Arkadaki odadadır” dedi
Ebû Talha (ra) kalkıp odaya geçti ve çocuğun üzerinden örtüyü kaldırarak:
“İnnâ lillâh ve innâ ileyhi râciûn” Biz için varız ve ’a dönüyoruz) dedi
Ebû Talha (ra) Peygamber Efendimiz’e (asm) geldi ve durumu anlattı Peygamber Efendimiz (asm):
“Beni hak Peygamber olarak gönderen ’a yemin ederim ki, Ümmü Süleym çocuğun ölümüne sabrettiği için onu bir çocukla müjdelemiştir” buyurdu3
Bedîüzzaman hazretlerinin ifâdesiyle çocukları için, ’ın bir hediyesi olduğu için sevmeliyiz ki, bu sevgi ’a ait olabilsin ve ’ın şükrü hesabına geçebilsin Bu sevginin hesabına olduğunun ölçüsü ise, ölümleri halinde, yani ’a teslim olmaları durumunda sabır gösterebilmek ve şükredebilmektir, ümitsizce feryad etmemektir
Çocuk vefat ettiği zaman şöyle düşünmelidir: “Hâlıkımın, benim nezâretime verdiği, sevimli bir mahlûku idi, bir memlûkü idi Şimdi hikmeti iktizâ etti, benden aldı Daha iyi bir yere götürdü Benim o memlûkte bir zâhirî hissem varsa, hakîkî bin hisse, onun Hâlıkına aittir ‘Hüküm ve emir ’ındır’4 deyip ’ın hükmüne ve takdirine teslim olmalıdır | |
|
