]
BİR BİTİŞİN HİKÂYESİ
Çılgın öykülerim vardı benim bir zamanlar
Nice aşklar gizlerdim bağrımda
Yıllara bestelediğim şarkılar çalardı rıhtımların kenarında
Martılara seslenirdi esmelerim
Damlasızdı maviye çalan gözlerim
Güneş kadar gülümser
Deniz kadar şarkı söylerdim ben
Sustum ...
Susturdular gülüşümü
Zincirlere vurup ellerimi ...
Prangalar örüp gizlerimi ... ve
Boğazlayıp , nefesimi çaldılar benden ansızın
Neden diyemedim ...
Kimlerdi göremedim ...
Galiba bittim artık ... bittim .
Çılgın masallarım vardı bir zamanlar
Kaç nesil beni dinledi büyürken bilseniz
Piyer loti ' den yansırdı geçmiş
Pera ' da soluklanır ...
Kalamış ' ta demir atardı zamana
Yağmurlarımla yıkanırdı Tepebaşı
Rüzgârımla kurulardım Boğazı
Erguvanlarla baharı süsler
Çamlarla ormanları beslerdim
Üstüne dört mevsimi ekler ...
Tarihle çarpar ... ve kendimi mazilere bölerdim
Herkese yeterdim bir zamanlar
Herkese .... ama
Sustum ... susturdular şarkımı
Yankılı kemanımı kırdılar
Martılarımı öldürdüler ansızın
Galata ' mı ... Sarayburnu ' mu çaldılar benden bir gece vakti
Ada ' larımı yaktılar ... ormanlarımı yıktılar ...
Gülüşümü söktüler kökünden
Kimdi göremedim ...
Neden bile diyemedim ...
Geçmişi siliyorum takvimlerden ...
Benim adım İSTANBUL'du bir zamanlar
Şimdi kimliksizim !....
Nilgün Paksoy