Birdemetgül
ADMİN
Mesaj Sayısı : 1046
Points : 2741
Kayıt tarihi : 10/12/10
Yaş : 54
Nerden : İSTANBUL
 |  Konu: Vedasız Yanlızlıklar  Paz Haz. 26, 2011 4:01 am | |
| [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]Vedasız bir yalnızlık canımızı acıtan!Bakmadan görebildiklerimize inat ,hissettiklerimizle gördüklerimiz daha yalnız bırakıyor bizi. Bir veda cümleciği bekliyor ruhumuz. Bir çıkarma işleminde “kalan” olduğumuzu anlamak için, tek bir sözcük yetiyor aslında. Ama gidenler “elveda” demeyi hiç sevmiyor nedense…
Onca alışılmışlığın üzerine ,benimsediği her şeyi bırakmak zor geliyor insana.İnsan ruhu her şeyi kaldırmıyor ne de olsa, onunda çektiği yükler, kendi gönül kütlesiyle orantılı! Her nefeste vedasız bir yalnızlığı içine alıyor ciğerlerimiz.Hiç zamanı değildi diyor aklımız gönlümüzle birlikte.Söyler misiniz hangi gidiş ya da hangi kalanlı bekleyiş zamanlı?
Gidişlere şahit olan gecelerimiz var ellerimizde.Hatırlamak istemediğimiz vedasız yalnızlıklar…Geride kalanlar, unutmayı beceremiyorlar.Elinizi nereye atsanız, ona ait bir parça.Günlük söylemlerinizde gidene ait bir söz çalınıyor kulaklarınıza.Siz onun vedasız gidişine küskünlük duyarken ,o size her yerde kendini hatırlatıyor.Unutmak hiç kolay olmuyor! Yalnızlığınıza ortak olmak isteyen, bir dolu yürek geziyor etrafınızda.Gidene inat ,kalan olmanın şükrü var dillerinde ve geride kalanlara bir sabır dileyiş…Gözyaşı da tükeniyor, araya kahrolası zaman girince.Halbuki zaman geçmesin isterdiniz.Zaman, siz kalan olmadan önceki ana gelsin yeter ki ,neler verirdiniz!
Hepimiz biliyoruz ki gün geceye dönmeden, kalan olmaktan çıkıp giden kervanına adımızı yazdırabiliyoruz. Her kalan giden olmaya aday ve her giden ardında kalanlar bırakmaya…En zoru veda edeceğiniz anı bilememeniz.Olası gidişin hangi vakitte kapınıza dayanacağını bilmiyorsunuz. Yalnızca bekliyorsunuz.
Kimi gidenler veda niyetine; birkaç dize , üç satırlık bir mektup ya da anlık gülümsemelere dayalı fotoğraflar bırakıyor… Bıraktıkları, ne geride kalanları avutuyor ne de zamansız terk edişlere serzenişte bulunanlara veda oluyor.Onlar veda niyetine ille de “görüşmek üzere”sözcüğünü duymak istiyor. Ayrılıklar hep kavuşma getirmiyor.Kavuşma zaten ayrılık sayılmıyor ! Aslında, yitip giden her şeye olan isyan, kendimiz için.Giden için değil, kalan olduğumuz için üzülüyoruz çoğu kez. Yitiklerinizi aramaya koyulduğunuzda koskoca bir yalan çıkıyor karşınıza: dünya!
Yaşanmış onca şeyi, aradan bir kişi eksilince, kalana hiç yaşanmamış gibi gösteren bir dünya! Giden gitmiş ,yeni gelenler gidenlerin boşalttığı yerlere dizilmiş birer birer… Ne olursa olsun, en çok vedasız terk edişlere yanıyor içimiz, yalnızlığımızı vedalı yaşamak istiyor gönlümüz…Vedasız bir yalnızlık hiç çekilmiyor.
| |
|
