Soytarı Balığı Güleryüzlü Yunuzlar Dev Balinalar

Çok çarpıcı renklerle süslenmiş olan bu balığın en ilginç özelliği Allah'ın ona yaşaması için seçtiği yerdir. Soytarı balıkları, ‘deniz şakayığı' adı verilen bitki benzeri bir canlının dalları arasında yaşarlar. Deniz şakayığının dallarında zehirli kapsüller vardır ve bunlara değen balıklar ya zarar görürler ya da ölürler. Oysa soytarı balığı deniz şakayıklarından hiç zarar görmez. Hatta bunların arasına girerek kendini korur. Çünkü bu balıkların özel bir salgısı vardır ve bu sayede yakıcı kapsüllerden hiç etkilenmezler.


Kafanızda bir sıralayın. Öyle ki, bir balık diğerlerinden farklı olarak bir salgı salgılıyor. Bu da yaşadığı ortamdaki zehirli kapsüllerden zarar görmesini engelliyor. Sanki o da zarar görmeyeceğini biliyormuş gibi tehlike anında hemen zehirli kapsüllerin arasına saklanıyor. Peki diğer balıkların buraya yaklaşamayacaklarını ve salgı çıkaramayacaklarını nereden biliyor? Tabii ki küçücük bir balığın ne beyni ne de yetenekleri kendisine böyle bir özellik kazandıramaz. Ancak bunları ona öğreten bir güç vardır ki, o güç herşeyin hesabını en iyi bilen, yeri, göğü ve ikisinin arasındakileri yaratan Rabbimizdir.

GÜLERYÜZLÜ YUNUSLAR

Belki de yunuslar kadar cana yakın, insanlarla dost olabilen güler yüzlü bir hayvan yoktur. Allah'ın onlara verdiği uysallığı ve insancıllığı, yüzlerinden anlayabilirsiniz.


Yavru yunus doğarken, önce kuyruğu, sonra gövdesi ve en son başı çıkar. Anne yunus onu beslemek için süt bezlerini sıkıp gevşeterek sütünü yavrusunun ağzına fışkırtır. Anne yunusun hareketini şuna benzetebilisiniz: Elinizde süt dolu plastik bir şişe olduğunu ve bunu elinizle sıktıkça süt fışkırdığını düşünün. İşte anne yunusun yaptığı, bunun benzeridir.

Su dışında yaşayan memelilerin yavrularını beslemeleri için sütlerini fışkırtma sistemine ihtiyaçları yoktur. Oysa suyun içinde böyle bir yönteme ihtiyaç vardır. Anne yunusun bunu düşünüp de böyle bir karar vermesine imkan var mıdır? Böyle bir durumun farkına varıp, daha sonra süt bezlerine kaslar eklemiş olabilir mi? Tahmin ettiğiniz gibi; kesinlikle hayır! Daha önce de belirttiğimiz gibi, Allah anne yunusun vücudunu onun yavrusunun ihtiyaçlarını karşılayabileceği en uygun biçimde yaratmıştır.

İnsan dostu olan yunusların, solunumları da insanlara benzer. Ancak onların burun delikleri insanda olduğu gibi yüzünün ortasında değil, başının üzerindedir. Yunuslar da insanlar gibi suya dalmadan önce dışarıdaki havayı içlerine çektikten sonra nefeslerini tutar ve öyle suya dalarlar. Tekrar su üstüne çıkarken, son birkaç metrede akciğerlerindeki havayı suyla dışarı püskürtürler.

Hepiniz yunusların denizde nasıl süzülürcesine yüzdüklerini, hatta gemilerle nasıl yarıştıklarını bilirsiniz. Hepsi mükemmel yüzücüdür. Onların mükemmel yüzmelerinin en önemli sebebi, derilerinin pürüzsüz ve kaygan olmasıdır. Bu özellikleri, onların suyun üzerinde kolayca kayıp gitmelerini ve çok hızlı yüzmelerini sağlar. Hızlı yüzmelerini sağlayan bir diğer özellik de burun yapılarıyla ilgilidir. Yunusların burunları suyun üzerinde hızla yol almak için en uygun yapıdadır. Bunu farkeden insanlar, gemilerin suyun içinde kalan ön kısımlarını, yunusların burunlarına benzeterek inşa etmişlerdir. Bugün gemiler, bu sayede hızlı gidebilmektedir.

Peki yunusların hiç koku almadıklarını ve kör olduklarını biliyor muydunuz? Ancak, buna karşın Allah yunuslara çok gelişmiş bir işitme duyusu vermiştir. Yunuslar, kilometrelerce uzaktaki sesleri dahi gelişmiş işitme duyuları sayesinde kolayca duyarlar. Ayrıca, vücutlarında bulunan ve denizaltılardaki "sonar" adlı cihaza benzeyen bir sistem sayesinde yollarını rahatlıkla bulur ve avlarının yerini kolaylıkla saptarlar. Bu olay şöyle gerçekleşir: Çıkardıkları, insan kulağının duyamayacağı sesler, suda dalgalar halinde yayılır. Bu ses dalgaları, önlerine bir engel çıkarsa ona çarpıp geri döner. Sesin gidip balık ya da kayaya çarpıp geri döndüğü süre, avın ya da engelin uzaklığını gösterir. Az önce bahsettiğimiz denizaltılardaki sonar sistemi de insanlar tarafından yunusların bu özellikleri taklit edilerek üretilmiştir.

Koku almayan ve görmeyen yunusların Allah'ın verdiği güçlü bir işitme duyusuna sahip olması, onları diğer balıklara yem olmaktan korur.

DEV BALİNALAR

Denizde yaşayan en büyük canlılar balinalardır. Özellikle Mavi Balina olarak tanınan balina türünün boyu 30 metre'yi, ağırlığı ise 150.000 kiloyu aşar. Bu balinanın boyunun uzunluğunu anlayabilmek için gözünüzün önüne 5 katlı bir apartman getirmeye çalışın. Bir de yine aynı balinanın 25-30 fil ile yaklaşık aynı ağırlıkta olabileceğini de unutmayın.


Peki bu kadar büyük ve bu kadar ağır olan bir hayvan nasıl olur da denizin 800-1000 metre derinliklerine dalıp, oradan su yüzüne kolayca çıkabilir? Örneğin 150 tonluk, 30 metrelik koca bir gemi düşünün. Bu koca gemi denizde batsa ve 1000 metre derinliğe gömülse, onu tekrar su yüzeyine çıkarabilmek için yıllar süren bir çalışma gerekir. Oysa, balina Allah'ın ona verdiği güçle 15-20 saniye gibi kısa bir sürede su üstüne çıkabilir. Çünkü balinanın kemikleri süngerimsi bir maddeden yaratılmıştır ve bu kemiklerin içi yağ ile doludur, bu sayede balina kolaylıkla su üzerinde durabilir.

Bir de, balina usta bir dalgıçtır. Gövdesi denizin derinliklerindeki büyük basınçlara dayanabilecek biçimde yaratılmıştır. Hayvanın kanında ve kaslarında dolaşan oksijen, su altındayken ve soluk almadığı zamanlarda balinayı besleyecek kimyasal maddelerle karışır. Dolaşım sistemi ise kanı iç organlardan beyne gönderebilecek şekilde yaratılmıştır. Bu sayede balina nefes almak için suyun yüzeyine çıkana kadar vücudundaki oksijeni, oksijene en çok ihtiyacı olan organa, yani beynine gönderebilmektedir.

Bilim adamlarını hayrete düşüren bu muhteşem sistem, Allah'ın sanatının bir tecellisi, yani yansımasıdır. Bu sayede balina, bir dalışta 15-20 dakikadan daha fazla bir süre suyun dibinde nefessiz kalabilir.

Dahası, balinalar denizin derinliklerinden suyun yüzeyine birden bire çıktıklarında, insanlar gibi vurgun yemezler.

Çocuklar, vurgun yemek ne demek diye düşünmüş olabilirsiniz. Vurgun, yükseklik farklarındaki basınç değişimlerinden oluşur. Dalgıçlar da derinlere indiklerinde vurgun yememek için, yani basınç farkından etkilenmemek için belirli seviyelerde durarak vücutlarını o basınca alıştırırlar. Bu şekilde çok derinlere yavaş yavaş inebilirler. Yalnız unutmayın, tekrar yukarı çıkmak için belirli aralıklarla yine dinlenmek zorundadırlar. Aksi takdirde dalgıcın damarları basınç farklılığından dolayı çatlar ve dalgıç ölür. Ancak balinaların böyle bir problemi yoktur. Çünkü Allah balinaları denizde, insanları da karada yaşayabilecekleri özelliklerle yaratmıştır.

Balinanın başının üzerindeki delikten su fışkırttığını görmüşsünüzdür. Peki burasının burnu olduğunu biliyor muydunuz? Balinalar, burunlarını sadece nefes alıp vermek için kullanırlar. Kimi insanlar balinaların bu delikten su fışkırttıklarını zannederler. Oysa balinalar sadece ciğerlerindeki havayı boşaltmaktadırlar. Bu hava su buharı dolu olduğu ve dışarıdaki havadan daha sıcak olduğu için, uzaktan bakıldığında sanki su sütunu gibi algılanır.

Balinanın bedeni genellikle torpil biçiminde ve suda yüzmeye elverişlidir. Balıkların kuyrukları genel olarak suya dikey dururken balinaların kuyrukları suya yataydır. Balina bu kuyruk sayesinde vücudunu suyun içinde iter.

Balinanın derisinin altında yaklaşık 50 cm kalınlığında bir yağ tabakası vardır. Bu tabakanın temel görevi balinanın vücut sıcaklığını 34-37 derece dolaylarında tutmaktır.

Burada önemli bir noktayı hatırlatmakta fayda var. Balinalar ve diğer balıklar sanıldığı gibi deniz suyunu içmezler. Çünkü tuzlu su içmek bir canlıya zarar verir. Bu yüzden ihtiyaçları olan suyu yedikleri besinlerin içerdikleri sudan sağlarlar.

Her yıl Kaliforniya'da Aralık ve Ocak aylarında gri balinalar Kuzey Buz Denizi'nden Kuzey Amerika'nın güney sahillerine geçerek Kaliforniya'ya doğru yüzerler. Doğurmak için ılık sulara doğru hareket ederler. Bu yolculukları sırasında en ilginç olan ise, hamile olan anne adayı balinanın hiçbir şey yememesi ve buna ihtiyacının da olmamasıdır. Uzun yaz günleri boyunca, kuzeyin besin yönünden zengin sularındaki yiyeceklerle kendini doyurur. Ve böylece uzun süren göç dönemi için gerekli olan enerjiden daha fazlasını içeren kalın bir yağ tabakasına sahip olur. Anne adayı balina, Batı Meksika'ya ulaşır ulaşmaz doğum yapar. Yavrular, annelerinin sütleriyle beslenir, yağ takviyesi yaparlar, böylece kendi türlerinin Mart ayında başlattıkları kuzeye yapılan göç için güç kazanmış olurlar.

Bütün memeliler gibi balina da yavrularına süt verir. Ne var ki, yavrular sütü emmezler, sütü emecek olsalar ağızlarına süt ile birlikte deniz suyu da girecektir. Daha önce de belirtildiği gibi tuzlu su içmek balina için zararlı olacaktır. Ancak dişi balinaların meme bezleri çevresinde bir kas halkası vardır. Anne balina bu halkayı kasınca bir basınç oluşur ve böylece -yunuslarda olduğu gibi- sütü doğrudan yavrusunun ağzına püskürtebilir. Bu süt normal bir süt değildir. Katıya yakın, yağlı bir maddedir. Bu sayede süt deniz suyuna karışmaz. Yavrunun içtiği -daha doğrusu yediği- bu madde midede çözünür. Çözünen besin aynı zamanda da yavrunun su ihtiyacını karşılar. Görüldüğü gibi, yavruların beslenebilmesi için Allah onlara en mükemmel sistemi sağlamıştır.

Balinanın gözlerinin üzerinde bulunan yağlı ve saydam salgı, hayvanın gözlerini deniz suyunun olumsuz etkilerinden korur. Balinanın dokunma ve işitme duyuları çok keskindir. Su altında çeşitli sesler çıkarır ve bu seslerin yankısını dinleyerek yön bulabilirler. Bu duyunun çalışma prensibi, radarların çalışma prensibiyle aynıdır. Zaten radarlar da balinaların bu özelliklerinin taklit edilmesiyle yapılmıştır. Bilim adamları balinanın çıkardığı bu seslerin son derece karmaşık bir dil olduğuna inanırlar. Bu dil aralarındaki etkileşim ve haberleşmede de önemli bir rol oynar.