Bir rubai gibi anlamlı ve kısa Bir destan kadar uzun yazgı mısralarım Ne kadar silmek istersem O kadar tükenmeyen kalem oluyor Çiziyor inadına Vazgeçiyorum yaşamaktan…
Ceylanlar su içiyor gözyaşı pınarlarımdan Kıyamıyorum gidin demeye Bırakıyorum dehlizlerde mutlulukları Saklambaç oynayan çocuklar bulsun diye Sobelenen ben oluyorum yine Akisleri yağmalanmış bakışlar altında Bâb-ı Saadet caddelerinde Gönül iklimim vakitsiz yağmurlu Karışıyor deniz sularına damlalar Mevsimlerim çalıntı Mavileşemiyorum…